سنبل آبی، گیاهی مهاجم که از آن به “شیطان آبی” نیز یاد می‌شود، اکنون به تهدیدی جدی برای کشاورزی و منابع آبی منطقه بابل تبدیل شده است. این گیاه که حدود ۹۰ درصد از آب‌بندان ۴۰ هکتاری روستای آغوزبن را پوشانده، با آغاز پاییز به ظاهر در سکون فرو رفته، اما آماده جهشی گسترده در بهار است. آغاز فعالیت مجدد این گیاه همزمان با سال زراعی جدید، می‌تواند مشکلات جدی برای تأمین آب مورد نیاز اراضی شالیزاری منطقه ایجاد کند.
کشاورزان محلی که معیشتشان به منابع آب وابسته است، نگران آینده‌اند و بیم دارند که سرعت رشد و گسترش سنبل آبی در بهار، منجر به محدودیت‌های شدید در تأمین آب شالیزارهایشان شود. بدون اقدامات فوری و لایروبی فنی، پیش‌بینی می‌شود بیش از ۲۰۰ هکتار از مزارع شالیزاری منطقه با بحران جدی آب روبرو شوند.
این گیاه مهاجم با پوشاندن سطح آب و ممانعت از نور و اکسیژن‌رسانی، رشد و حیات آبزیان و گیاهان دیگر را مختل کرده و آب‌بندان‌ها را عملاً به منبعی ناکارآمد تبدیل می‌کند. کارشناسان هشدار می‌دهند که اگر مهار سنبل آبی به تعویق بیفتد، خسارت‌های اقتصادی و محیط‌زیستی سنگینی به این منطقه وارد خواهد شد.
به نظر می‌رسد که شالیکاران و کشاورزان بابل، در انتظار اقدامی جدی از سوی نهادهای محلی و دولتی هستند تا با پاکسازی و مهار این گیاه، تأمین آب برای سال زراعی جدید و حیات منابع آبی منطقه تضمین شود.
